Asp.Net Core API Backend ve Xamarin.Forms İle Kelime Oyunu Bölüm 4 (Game Component – Custom Grid – Android Grid View – Circle Progress Bar)
Selamlar,
Son bir kaç yazıdır Xamarin.Forms ile geliştirdiğimiz kelime oyunun dan ve kullandığımız teknolojilerden bahsetmiştim.Şimdi de oyun ekranından bahsetmek üzere karşınızdayım.
Burada oyun componenti için custom renderer yazarken nelerle karşılaştık ne şekilde aştık bunlardan bahsetmek istiyorum.
Önce oyun ekranını bir hatırlayalım
Burada iki adet custom component mevcut.
- Custom Circle Progress Bar (Zaman geri sayacı olarak kullandığımız)
- Custom Grid
Önce Circle ProgressBar dan bahsedeyim.
public class CircleProgressBar : BoxView { public readonly BindableProperty BackColorProperty = BindableProperty.Create(nameof(BackColor), typeof(Color), typeof(CircleProgressBar), Color.Transparent); public readonly BindableProperty ForeColorProperty = BindableProperty.Create(nameof(ForeColor), typeof(Color), typeof(CircleProgressBar), Color.Transparent); public readonly BindableProperty BarHeightProperty = BindableProperty.Create(nameof(BarHeight), typeof(double), typeof(CircleProgressBar), default(double)); public readonly BindableProperty MinimunProperty = BindableProperty.Create(nameof(Minimun), typeof(int), typeof(CircleProgressBar), default(int)); public readonly BindableProperty MaximunProperty = BindableProperty.Create(nameof(Maximun), typeof(int), typeof(CircleProgressBar), default(int),propertyChanged: (b, o, n) => { var bar = (CircleProgressBar)b; bar.Maximun = (int)n; }); public readonly BindableProperty ValueProperty = BindableProperty.Create(nameof(Value), typeof(int), typeof(CircleProgressBar), default(int), BindingMode.TwoWay, (BindableProperty.ValidateValueDelegate)null, (obj, oldValue, newValue) => { var bar = obj as CircleProgressBar; if (bar.BindingContext is MainPageViewModel context) { bar.Value = context.RemainingTime; } }, (BindableProperty.BindingPropertyChangingDelegate)null, (BindableProperty.CoerceValueDelegate)null, (BindableProperty.CreateDefaultValueDelegate)null); public readonly BindableProperty AnimationDurationProperty = BindableProperty.Create(nameof(AnimationDuration), typeof(int), typeof(CircleProgressBar), default(int)); public readonly BindableProperty TextSizeProperty = BindableProperty.Create(nameof(TextSize), typeof(int), typeof(CircleProgressBar), default(int)); public readonly BindableProperty TextMarginProperty = BindableProperty.Create(nameof(TextMargin), typeof(int), typeof(CircleProgressBar), default(int)); public readonly BindableProperty TextProperty = BindableProperty.Create(nameof(Text), typeof(string), typeof(CircleProgressBar), string.Empty, propertyChanged: (b, o, n) => { var bar = (CircleProgressBar)b; if (bar.BindingContext is MainPageViewModel context) { bar.Text = context.RemainingTime.ToString(); } }); public readonly BindableProperty TextColorProperty = BindableProperty.Create(nameof(TextColor), typeof(Color), typeof(CircleProgressBar), Color.Black); public CircleProgressBar() { } public Color BackColor { get { return (Color)GetValue(BackColorProperty); } set { SetValue(BackColorProperty, value); } } public Color ForeColor { get { return (Color)GetValue(ForeColorProperty); } set { SetValue(ForeColorProperty, value); } } public double BarHeight { get { return (double)GetValue(BarHeightProperty); } set { SetValue(BarHeightProperty, value); } } public int Minimun { get { return (int)GetValue(MinimunProperty); } set { SetValue(MinimunProperty, value); } } public int Maximun { get { return (int)GetValue(MaximunProperty); } set { SetValue(MaximunProperty, value); } } public int Value { get { return (int)GetValue(ValueProperty); } set { SetValue(ValueProperty, value); } } public int AnimationDuration { get { return (int)GetValue(AnimationDurationProperty); } set { SetValue(AnimationDurationProperty, value); } } public int TextSize { get { return (int)GetValue(TextSizeProperty); } set { SetValue(TextSizeProperty, value); } } public int TextMargin { get { return (int)GetValue(TextMarginProperty); } set { SetValue(TextMarginProperty, value); } } public string Text { get { return GetValue(TextProperty).ToString(); } set { SetValue(TextProperty, value); } } public Color TextColor { get { return (Color)GetValue(TextColorProperty); } set { SetValue(TextColorProperty, value); } } }
Burada göreceğiniz gibi aslında circular progress bar oluşturmak için BoxView dan miras aldık. Gerekli bir kaç property i bindable olarak tanımladıktan sonra platforms spesifik taraflara geçip Custom Renderer larımızı yazmaya başladık
Aşağıda iOS Custom Renderer kodlarını görüyorsunuz.
BoxView ios tarafından temel de UIView kullandığı için ister BoxRenderer dan isterseniz VisualElementRenderer dan miras alarak custom renderer a başlayabilirsiniz.BoxRenderer da en nihayetinde VisualElementRenderer dan miras alıyor zaten.
[assembly: ExportRenderer(typeof(CircleProgressBar), typeof(CircleProgressBarRenderer))] namespace...iOS.CustomRenderers { public class CircleProgressBarRenderer : VisualElementRenderer { CAShapeLayer backgroundCircle; CAShapeLayer indicatorCircle; UILabel indicatorLabel; CGSize indicatorLabelSize; int indicatorFontSize; double startAngle = 1.5 * Math.PI; public CircleProgressBarRenderer() { } protected override void OnElementChanged(ElementChangedEventArgs e) { base.OnElementChanged(e); if (Element != null) { indicatorFontSize = Element.TextSize; backgroundCircle = new CAShapeLayer(); CreateBackgroundCircle(); CreateIndicatorCircle(); CreateIndicatorLabel(); } } protected override void OnElementPropertyChanged(object sender, PropertyChangedEventArgs e) { base.OnElementPropertyChanged(sender, e); if (e.PropertyName == "Text") { if (Element.BindingContext is MainPageViewModel model) { indicatorLabel.Text = model.RemainingTime.ToString(); var val = CalculateValue(); animateBackwards(val); } } } public override void LayoutSubviews() { base.LayoutSubviews(); double radius = CreatePathAndReturnRadius(); double heightRatio = (radius - Element.TextMargin) / indicatorLabelSize.Height; double widthRatio = (radius - Element.TextMargin) / indicatorLabelSize.Width; double ratio = 1; if (heightRatio < widthRatio) ratio = (radius - Element.TextMargin) / indicatorLabelSize.Height; else ratio = (radius - Element.TextMargin) / indicatorLabelSize.Width; indicatorFontSize = (int)Math.Round(indicatorFontSize * ratio, 0, MidpointRounding.ToEven); indicatorLabel.Font = UIFont.SystemFontOfSize(indicatorFontSize); indicatorLabel.InvalidateIntrinsicContentSize(); indicatorLabelSize = indicatorLabel.IntrinsicContentSize; indicatorLabel.Frame = new CGRect((Frame.Width / 2) - (indicatorLabelSize.Width / 2), (Frame.Height / 2) - (indicatorLabelSize.Height / 2), indicatorLabelSize.Width, indicatorLabelSize.Height); this.AddSubview(indicatorLabel); animate(); } private double CalculateValue() { double min = Element.Minimun; double max = Element.Maximun; double current = Element.Value; double range = max - min; return current / range > 1 ? 1 : current / range; } private void CreateIndicatorLabel() { indicatorLabel = new UILabel(); indicatorLabel.AdjustsFontSizeToFitWidth = true; indicatorLabel.Font = UIFont.SystemFontOfSize(indicatorFontSize); indicatorLabel.Text = Element.Text.ToString(); indicatorLabel.TextColor = Element.TextColor.ToUIColor(); indicatorLabel.TextAlignment = UITextAlignment.Center; indicatorLabelSize = indicatorLabel.IntrinsicContentSize; } private void CreateIndicatorCircle() { indicatorCircle = new CAShapeLayer(); indicatorCircle.StrokeColor = Element.ForeColor.ToCGColor(); indicatorCircle.FillColor = UIColor.Clear.CGColor; indicatorCircle.LineWidth = new nfloat(Element.BarHeight); indicatorCircle.Frame = this.Bounds; indicatorCircle.LineCap = CAShapeLayer.CapButt; this.Layer.AddSublayer(indicatorCircle); } private void CreateBackgroundCircle() { backgroundCircle.StrokeColor = Element.BackColor.ToCGColor(); backgroundCircle.FillColor = UIColor.Clear.CGColor; backgroundCircle.LineWidth = new nfloat(Element.BarHeight); backgroundCircle.Frame = this.Bounds; this.Layer.AddSublayer(backgroundCircle); } private double CreatePathAndReturnRadius() { var radius = (Math.Min(Frame.Size.Width, Frame.Size.Height) - backgroundCircle.LineWidth - 2) / 2; var circlePath = new UIBezierPath(); circlePath.AddArc(new CGPoint(Frame.Size.Width / 2, Frame.Size.Height / 2), (nfloat)radius, (nfloat)startAngle, (nfloat)(startAngle + 2 * Math.PI), true); backgroundCircle.Path = circlePath.CGPath; indicatorCircle.Path = circlePath.CGPath; backgroundCircle.StrokeEnd = new nfloat(1.5); indicatorCircle.StrokeEnd = new nfloat(1.5);//new nfloat(CalculateValue()); return radius; } private void animate() { var animation = new CABasicAnimation(); animation.KeyPath = "strokeEnd"; animation.Duration = Element.AnimationDuration / 1000; animation.From = new NSNumber(0.0); animation.To = new NSNumber(CalculateValue()); animation.TimingFunction = CAMediaTimingFunction.FromName(CAMediaTimingFunction.EaseOut); indicatorCircle.StrokeStart = new nfloat(0.0); indicatorCircle.StrokeEnd = new nfloat(CalculateValue()); indicatorCircle.AddAnimation(animation, "appear"); } private void animateBackwards(double val) { var animation = new CABasicAnimation(); animation.KeyPath = "strokeEnd"; animation.Duration = Element.AnimationDuration / 1000; animation.From = new NSNumber(val); animation.To = new NSNumber(val - 0.00185); animation.TimingFunction = CAMediaTimingFunction.FromName(CAMediaTimingFunction.EaseOut); indicatorCircle.StrokeStart = new nfloat(0.0); indicatorCircle.StrokeEnd = new nfloat(1.5); indicatorCircle.AddAnimation(animation, "appear"); } } }
iOS tarafında CAShapeLayer sınıfı ekranda birşeyler çizmek için kullanacak olduğunuz namespace.
Biz de ekran xamarin forms tarafında renk, font size vs gibi bazı propertyleri alarak, bir yuvarlak simit oluşturuyoruz. Tam ortasına denk gelecek şekilde hesaplayarak bir adet UILabel i simitin ortasına yerleştiriyoruz.
Sonrasında iki farklı animasyon olarak, birincisi ekran ilk açıldığında sıfırdan maksimum noktasına gelecek şekilde animate edip, daha sonra her bir saniye geçtiğinde çizilmesi gereken kısmı hesaplayıp ters yönde bir animasyon çalıştırıyoruz.
OnElementPropertyChanged olayında da hem UILabel ın text ini hem de geri şekilde yapılacak olan anismayonumuzu oynatıyoruz. OnElementPropertyChanged olayı bildiğiniz gibi bir custom renderer yazarken, forms tarafında oluşturmuş olduğunuz bindable propertylerın değerlerinin değişmesi sonucu platform spesifik taraflarda bu olayı tetikliyor. Dolayısı ile bir custom renderer yazdığınız zaman, oluşturmuş olduğunuz componentin bazı değerleri runtime içerisinde değişiyor ve buna göre aksiyonlar almanız gerekiyorsa bu event içerisinde ilgili aksiyonlarınızı tetikleyebilirsiniz.
Android tarafında da durum şöyle.
[assembly: ExportRenderer(typeof(CircleProgressBar), typeof(CircleProgressBarRenderer))] namespace ...Droid.CustomRenderers { public class CircleProgressBarRenderer : ViewRenderer<CircleProgressBar, ProgressBar> { private ProgressBar pBar; private Drawable pBarBackDrawable; private Drawable pBarForeDrawable; public CircleProgressBarRenderer(Context context) : base(context) { SetWillNotDraw(false); } protected override void OnElementChanged(ElementChangedEventArgs e) { base.OnElementChanged(e); if (Control == null) { pBar = CreateNativeControl(); SetNativeControl(pBar); CreateAnimation(); } } protected override void OnElementPropertyChanged(object sender, PropertyChangedEventArgs e) { base.OnElementPropertyChanged(sender, e); if (e.PropertyName == "Text") { if (Element.BindingContext is MainPageViewModel model) { CreateAnimationCountDown(model.RemainingTime); Draw(new Canvas()); } } } protected override ProgressBar CreateNativeControl() { pBarBackDrawable = DrawableCompat.Wrap(Resources.GetDrawable("CircularProgress_background")); pBarForeDrawable = DrawableCompat.Wrap(Resources.GetDrawable("CircularProgress_drawable")); DrawableCompat.SetTint(pBarBackDrawable, Element.BackColor.ToAndroid()); DrawableCompat.SetTint(pBarForeDrawable, Element.ForeColor.ToAndroid()); var nativeControl = new ProgressBar(Context, null, Android.Resource.Attribute.ProgressBarStyleHorizontal) { Indeterminate = false, Max = Element.Maximun, ProgressDrawable = pBarForeDrawable, Rotation = -90f, LayoutParameters = new LayoutParams(LayoutParams.MatchParent, LayoutParams.MatchParent), }; nativeControl.SetBackground(pBarBackDrawable); return nativeControl; } public override void Draw(Canvas canvas) { base.Draw(canvas); } protected override void OnDraw(Canvas canvas) { base.Invalidate(); base.OnDraw(canvas); Rect bounds = new Rect(); TextPaint paint = new TextPaint(); paint.Color = Element.TextColor.ToAndroid(); paint.TextSize = Element.TextSize; paint.GetTextBounds(Element.Text.ToString(), 0, Element.Text.ToString().Length, bounds); if (((this.Width / 2) - (Element.TextMargin * 4)) < bounds.Width()) { float ratio = (float)((this.Width / 2) - Element.TextMargin * 4) / (float)bounds.Width(); paint.TextSize = paint.TextSize * ratio; paint.GetTextBounds(Element.Text.ToString(), 0, Element.Text.ToString().Length, bounds); } int x = this.Width / 2 - bounds.CenterX(); int y = this.Height / 2 - bounds.CenterY(); canvas.DrawText(Element.Text.ToString(), x, y, paint); } private void CreateAnimation() { ObjectAnimator anim = ObjectAnimator.OfInt(pBar, "progress", Element.Minimun, Element.Value); anim.SetDuration(Element.AnimationDuration); anim.SetInterpolator(new DecelerateInterpolator()); anim.Start(); } private void CreateAnimationCountDown(int val) { ObjectAnimator anim = ObjectAnimator.OfInt(pBar, "progress", val, val - 1); anim.SetDuration(Element.AnimationDuration); anim.SetInterpolator(new DecelerateInterpolator()); anim.Start(); } } }
Android tarafında ise işler kısmen daha kolay çünkü zaten bir ProgressBar widget ı var. Bu tarafta ise bu widget ın ortasına Text i basmak biraz zor oldu, OnDraw metodunu override edip tam ortaya gelecek şekilde bir canvas çizerek devam ettik.
Nihayetinde yukarıdaki resimde ki gibi, renkleri gibi bazı özellikleri ile oynayabildiğimiz ileri geri animasyonla hareke edebilen, güzel bir circle progress bar ımız olmuş oldu her iki platformda da.
Gelelim Grid View ın kendisine. Burada en çok dikkat çeken şey benim için şu oldu.
xamarin.forms.platform.ios içerisinde ki GetControl metodu ve bu metodun android tarafında olmayışı.
Çünkü ilerleyişe şu şekilde başladık;
- Xamarin.Forms tarafında normal Grid den miras alan bir component yazıp, istediğimiz ekstra özellikleri buraya ekleyelim
- Zaten harf dizilimlerini de burada yaptıktan sonra, Platform spesifik taraflara geçerek, Touch eventleri ezip ilgili harf e denk gelen o touch ile ilgili işlemlerimizi yapalım
Bu işleyiş iOS tarafında çok güzel çalıştı. Forms tarafında yaptığımız CustomGrid, içi dolu bir şekilde iOS tarafında GetControl dediğimizde elimizdeydi. Ekrandaki tüm UIView lar içerisinde dönüp istediğimiz işlemi istediğimiz şekilde yapabildik. Her şey çok güzeldi.
taa ki android tarafında ki renderer kısmına geçene kadar.
İki taraftada ViewRenderer kullanmamıza rağmen, Android tarafta nereden miras alırsak alalım, elimize Forms tarafında içini butonlarla doldurduğumuz halde bir grid gelmedi. Bir şekilde her ne denediysek, forms taraftaki içi dolu Grid e ulaşamadık.
Bu yüzden tüm GridView baştan oluşturup ekrana sıfırdan bir komponent yazıyormuş eklemek zorunda kaldık.
GridView ın forms tarafı şu şekilde.
public class CustomGrid : Grid { public CustomGrid() { SwipedButtonList = new List(); } public List SwipedButtonList { get; set; } public static readonly BindableProperty IsFilledProperty = BindableProperty.Create(nameof(IsFilled), typeof(bool), typeof(CustomGrid), false, BindingMode.TwoWay, null, null, null, null, null); public bool IsFilled { get { return (bool)this.GetValue(IsFilledProperty); } set { this.SetValue(IsFilledProperty, (object)value); } } public static readonly BindableProperty SelectWordProperty = BindableProperty.Create(nameof(BackgroundColor), typeof(string), typeof(CustomGrid), string.Empty, BindingMode.TwoWay, null, (obj, oldValue, newValue) => { var old = oldValue; var n = newValue; var grid = obj as CustomGrid; (grid.BindingContext as MainPageViewModel).SelectedWord = n.ToString(); }, null, null, null); public string SelectedWord { get { return (string)this.GetValue(SelectWordProperty); } set { this.SetValue(SelectWordProperty, (object)value); } } }
iOS tarafındaki CustomRenderer;
public class CustomGridRenderer : ViewRenderer { UIView myGrid; List selectedButtonList = new List(); protected override void OnElementChanged(ElementChangedEventArgs e) { base.OnElementChanged(e); if (Control != null) { Control.BackgroundColor = UIColor.White; } else { myGrid = GetControl(); if (myGrid != null) { foreach (UIView sview in myGrid.Subviews) { var ctrl = (sview as ButtonRenderer).Control; if (ctrl != null) { ctrl.UserInteractionEnabled = false; } } } } } protected override void OnElementPropertyChanged(object sender, PropertyChangedEventArgs e) { base.OnElementPropertyChanged(sender, e); if (Control != null) { Control.BackgroundColor = UIColor.White; } else { myGrid = GetControl(); ... } } } public override void TouchesBegan(NSSet touches, UIEvent evt) { base.TouchesBegan(touches, evt); } public override void TouchesMoved(NSSet touches, UIEvent evt) { base.TouchesMoved(touches, evt); var grid = Element as CustomGrid; int totalSwipedButtonCount = grid.SwipedButtonList.Count; for (int i = 0; i < myGrid.Subviews.Length; i++) { foreach (UITouch touch in touches) { var ctrl = (myGrid.Subviews[i] as ButtonRenderer).Control; if (ctrl.PointInside(touch.LocationInView(ctrl), evt) && !(ctrl.AccessibilityValue == "blue")) { ... } else if (ctrl.PointInside(touch.LocationInView(ctrl), evt)) { ... } } } } public override async void TouchesEnded(NSSet touches, UIEvent evt) { base.TouchesEnded(touches, evt); var grid = Element as CustomGrid; var context = Element.BindingContext as MainPageViewModel; var foundWord = context.Words.FirstOrDefault(x => x.Word == grid.SelectedWord); if (Element != null) { if (Element is CustomGrid _grid) { ... } } ... } }
Buradaki çok gerekli olmayan kodları kaldırdım, zira en önemli nokta yukarıda da kalın olarak işaretlediğim gibi, o anki touch noktasının Grid içerisinde ki hangi butona denk geldiğini bulmak oldu sadece.
Bunu da
var ctrl = (myGrid.Subviews[i] as ButtonRenderer).Control;
if (ctrl.PointInside(touch.LocationInView(ctrl), evt) && !(ctrl.AccessibilityValue == “blue”)) { …. }
control üzerindeki PointInside metodunu ve touch dan gelen LocationInView metodu nın birlikte kullanımı ile çok basit bir şekilde yapabiliyorsunuz.
Yani sizde içerisinde birden çok ui element i olan ve parmak ile gezildikçe o anki element üzerinde bir şey yapmanız gerekirse iOS tarafında, özet işleyiş şu şekilde oluyor;
TouchesMoved eventi içerisinde tüm UIView larda gezerken yukarıdaki iki metodu kullanarak bu işi hallediyorsunuz.
Gelelim Android tarafına. Yukarıda bahsetiğim gibi android tarafında sıfırdan bir GridView oluşturup, kendi Adapter i ile içerisini doldurup, onun üzerinden yürüdük.
iOS dan farklı olarak burada ayrı ayrı gelen touch eventleri yerine tek bir DispatchTouchEvent event i mevcut. Buraya geçilen MotionEvent ile o anki motion ı yakalayıp işlemlerinizi istediğiniz hareket altında yazabilirsiniz.
GridView mainView; public CustomGridRenderer(Context context) : base(context) { } protected override void OnElementPropertyChanged(object sender, PropertyChangedEventArgs e) { base.OnElementPropertyChanged(sender, e); if (Control != null) { var count = Control; } if (e.PropertyName == "IsFilled") { var linearLayout = new LinearLayout(Context); linearLayout.LayoutParameters = new LayoutParams(100, 100) { Width = LayoutParams.MatchParent, Height = LayoutParams.MatchParent }; var density = Resources.DisplayMetrics.Density; mainView = new GridView(Context); mainView.SetNumColumns(4); mainView.SetHorizontalSpacing((int)(10 * density)); mainView.SetVerticalSpacing((int)(10 * density)); var adapter = new ButtonAdapter(Context); foreach (var item in Element.Children) { //add buttons to grid. var customButton = item as CustomButton; adapter.CustomButtons.Add(customButton); var btn = new Button(Context) { Text = customButton.Text, Tag = customButton.WordIndex, TextSize = 30, Clickable = false }; Typeface tf = Typeface.CreateFromAsset(Context.Assets, "HVD_Comic_Serif_Pro.ttf"); btn.SetTypeface(tf, TypefaceStyle.Normal); btn.LayoutParameters = new LayoutParams(30, 30) { Width = LayoutParams.MatchParent, Height = LayoutParams.MatchParent }; btn.SetHeight(60); btn.SetBackgroundResource(Resource.Drawable.Button_Border); btn.SetTextColor(Android.Graphics.Color.Black); adapter.Buttons.Add(btn); ... } adapter.SecreenDensity = density; adapter.FormsGrid = Element; mainView.Adapter = adapter; linearLayout.AddView(mainView); SetNativeControl(linearLayout); } } public override bool DispatchTouchEvent(MotionEvent e) { var grid = Element as CustomGrid; int totalSwipedButtonCount = grid.SwipedButtonList.Count; var insideGrid = Control.GetChildAt(0) as GridView; switch (e.Action) { case MotionEventActions.Up: ... break; case MotionEventActions.Move: int x = (int)Math.Round(e.GetX()); int y = (int)Math.Round(e.GetY()); for (int i = 0; i < insideGrid.ChildCount; i++) { var child = insideGrid.GetChildAt(i) as Button; if (child != null) { if (x > child.Left && x < child.Right && y > child.Top && y < child.Bottom && child.ContentDescription != "done") ... } } break; default: break; } return base.DispatchTouchEvent(e); } public class ButtonAdapter : BaseAdapter { ... } }
Burada da önce bir LinearLayout oluşturuyoruz. Bunun içerisine bir GridView atıyoruz. Bu Grid in içerisini de butonlarla dolduruyoruz.
iOS tarafında yaptığımız gibi ilgili touch ın hangi ui elemente denk geldiğini bulmak içinse bu tarafta şu şekilde ilerliyoruz.
for (int i = 0; i < insideGrid.ChildCount; i++) {
var child = insideGrid.GetChildAt(i) as Button;
if (x > child.Left && x < child.Right && y > child.Top && y < child.Bottom …)
Grid içerisindeki tüm ChildCount sayısı kadar bir for döngüsü içerisinde dönüp, İçerisinde döndüğümüz grid in o anki “i” index li elemanını yakalayıp, bu elemanın Left-Right-Top-Bottom ı, touch ın x ve y değerleri içerisinde mi buna bakıyoruz.
Yani aslında iOS da bir iki metod ile yaptığımız işlemi burada daha gözler önünde yapıyoruz.
Bu yazımda da bahsetmek istediklerim bu kadar
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.
Asp.Net Core API Backend ve Xamarin.Forms İle Kelime Oyunu Bölüm 3 (Asp.Net Core IHostedService ve BackgroundService ile Background Tasks)
Selamlar,
Bu yazım sizlere Asp.Net Core projenizde Background service yazmanın yöntemlerinden ve bizim yazdığımız oyun için bunu nasıl kullandığımızdan bahsetmek isiyorum.
Öncelikle bizim nasıl kullandığımızdan önce bir asp.net core projenizde arka planda belli zaman aralıklarında bir şeyler yapmak istediğiniz de neler yapabilirsiniz buna bakalım.
Bunun için başvuracağınız ilk arkadaş IHostedService.
Microsoft.Extensions.Hosting paketinde olan ve zaten Microsoft.AspNetCore.App metapackage ı ile elimize çoktan geçmiş olan bu arkadaş iki metot içeren bir interface
namespace Microsoft.Extensions.Hosting { // // Summary: // Defines methods for objects that are managed by the host. public interface IHostedService { // // Summary: // Triggered when the application host is ready to start the service. // // Parameters: // cancellationToken: // Indicates that the start process has been aborted. Task StartAsync(CancellationToken cancellationToken); // // Summary: // Triggered when the application host is performing a graceful shutdown. // // Parameters: // cancellationToken: // Indicates that the shutdown process should no longer be graceful. Task StopAsync(CancellationToken cancellationToken); } }
StartAsync ve StopAsync bu kadar.
WebHostBuilder (WebHost – IWebHostBuilder) ile uygulamanız ayağa kalkıyor ise bu StartAsync metodu server ayağa kalktıktan hemen sonra (IApplicationLifetime.ApplicationStarted tetiklendikten sonra) tetikleniyor.
GenericHost (HostBuilder) ile uygulamanızı host ediyor iseniz bu sefer de IApplicationLifetime.ApplicationStarted metodu tetiklenmeden hemen önce bu StartAsync metodumuz tetikleniyor.
Aynı şekilde StopAsync de host shutdown olduktan sonra tetikleniyor. Burada IDisposable interface ini implemente etmek ve içeride kullandığımız diğer sınıfları da (ör: Timer gibi) burada dispose etmekte fayda var.
Örnek bir kullanım görelim.
internal class TimedHostedService : IHostedService, IDisposable { private readonly ILogger _logger; private Timer _timer; public TimedHostedService(ILogger logger) { _logger = logger; } public Task StartAsync(CancellationToken cancellationToken) { _logger.LogInformation("Timed Background Service is starting."); _timer = new Timer(DoWork, null, TimeSpan.Zero, TimeSpan.FromSeconds(5)); return Task.CompletedTask; } private void DoWork(object state) { _logger.LogInformation("Timed Background Service is working."); } public Task StopAsync(CancellationToken cancellationToken) { _logger.LogInformation("Timed Background Service is stopping."); _timer?.Change(Timeout.Infinite, 0); return Task.CompletedTask; } public void Dispose() { _timer?.Dispose(); } }
Yukarıda bir timer vasıtası ile 5 sn de bir log atıcak basit bir IHostedService implementastonu görüyoruz. shutdown olduğunda timer infinite state e alınıp dispose implementasyonunda da dispose ediliyor.
Peki bunun dışında muhemelen ihtiyacımız olacak olan bir detaydan bahsetmek isterim. Bir IHostedService imizde uygulamamıza Scoped lifetime ına sahip olarak register etmiş olduğumuz bir service kullanmak istersek, bunun için scope default olarak üretilmiyor, bunu bizim manuel yapmamız gerekiyor. Aşağıdaki gibi..
private void DoWork()
{
_logger.LogInformation(
"Consume Scoped Service Hosted Service is working.");
using (var scope = Services.CreateScope())
{
var scopedProcessingService =
scope.ServiceProvider
.GetRequiredService();
scopedProcessingService.DoWork();
}
}
Asp.Net Core 2.0 ile gelen IHostedService in 2.1 de daha kolay kullanımı için bir arkadaş daha var. Bu da BackgroundService, IHostedService implementasyonunu baştan sona yapmak istemezseniz bu arkadaşı Asp.Net Core 2.1 den sonra kullanmaya çekinmeyiniz, birçok senaryoda işinizi görecektir. Bu sayede sadece ExecuteAsync metodunu doldurmanız yeterli. Default olarak CancellationToken timeout süresi 5 sn. ama bu süreyide değiştirmemiz mümkün.
public class MyBackgroundService: BackgroundService
{
private readonly ILogger _logger;
public MyBackgroundService(ILogger logger)
{
...
}
protected override async Task ExecuteAsync(CancellationToken stoppingToken)
{
_logger.LogDebug($"Service is starting.");
stoppingToken.Register(() =>
_logger.LogDebug($"background task is stopping."));
while (!stoppingToken.IsCancellationRequested)
{
_logger.LogDebug($"task doing background work.");
await Task.Delay(_settings.CheckUpdateTime, stoppingToken);
}
_logger.LogDebug($"background task is stopping.");
}
...
}
Cancellation token time out süresini aşağıdaki gibi değiştirebilirsiniz.
WebHost.CreateDefaultBuilder(args) .UseShutdownTimeout(TimeSpan.FromSeconds(10));
Peki biz bu uygulamada bu background service i ne için ve nasıl kullandık kısmına gelirsek. Bizim asıl ihtiyacımız olan şey, belli bir sürede birşeyler çalıştırmanın yanında o belli bir sürenin kendisi idi 🙂 Her bir oyun için 60 yada 90 saniyelik sürelerimiz var. Ve bu süreleri HostedService mizde sürekli olarak geri sayıyoruz. oyun bitikten sonra bazı işlemler için 30 saniyelik te bir bekleme süresi var. Yani bir kullanıcı oyunu açtığında ve canlı oyuna katılmak istediğinde, o an oyun oynanıyor ise oyunun bitmesine kaç saniye kaldığını yada oyun bitmiş ve 30 sn lik bekleme süresinde isek de yeni oyunun başlamasına kaç saniye kaldığını göstermemiz gerekti.
Aşağıdaki resimde ki gibi.
Kullanıcı oyuna katılmak istediğinde ona hosted service in o an geri sayarken ki saniyenisi dönüyoruz, signalr ile. Ve kalan süreyi bir kere client aldıktan sonra artık kendi cihazındaki timer ile sayma işlemi devam ediyor.
Bizim HostedService miz şu şekilde.
internal class TimedHostedService : IHostedService, IDisposable { private readonly ILogger _logger; private readonly IHubContext _hubContext; public IServiceProvider Services { get; } private Timer _timer; public TimedHostedService(ILogger logger, IServiceProvider services, IHubContext hubContext) { _logger = logger; _hubContext = hubContext; Services = services; } public Task StartAsync(CancellationToken cancellationToken) { _logger.LogInformation("Timed Background Service is starting."); _timer = new Timer(GetNewGameAndBroadcast, null, TimeSpan.Zero, TimeSpan.FromSeconds(1)); return Task.CompletedTask; } private async void GetNewGameAndBroadcast(object state) { if (TimerService.WaitDuration == 25) { _logger.LogInformation("Timed Background Service is working."); using (var scope = Services.CreateScope()) { var gameService = scope.ServiceProvider.GetRequiredService(); var game = await gameService.NewGame(4); var gameJson = JsonConvert.SerializeObject(game); TimerService.gameJson = gameJson; try { await _hubContext.Clients.All.SendAsync("GameReceived", gameJson); } catch (Exception ex) { ... } } } } public Task StopAsync(CancellationToken cancellationToken) { _logger.LogInformation("Timed Background Service is stopping."); _timer?.Change(Timeout.Infinite, 0); return Task.CompletedTask; } public void Dispose() { _timer?.Dispose(); } }
Burada her bir saniyede ilgili metodu çalıştırıp eğer oyun bekleme süresinde ise zaten online olan kullanıcılar için yeni oyunu 25 saniye kala üretip IHubContext i kullanarak tüm kullanıcılara broadcast ediyoruz, bu durumda her online olan kişi süre bittiğinde aynı oyuna başlıyor, oyun sırasında dahil olanlarda bu oluşturulmuş olan oyunu alıp kalan saniyeden oyuna devam ediyorlar.
Bu yazımda bahsetmek istediklerim bu kadar. Bir sonraki yazımda asıl oyun için gerekli olan Grid i nasıl oluşturduk neler yaptık bundan bahsedeceğim.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.
Asp.Net Core API Backend ve Xamarin.Forms İle Kelime Oyunu Bölüm 2 (Asp.Net Core SignalR ve Azure SignalR Service)
Selamlar,
Xamarin Forms Mobile App ve Asp.Net Core backend tabanlı kelime oyunumuzdan bir önceki yazımda bahsetmiştim. Bu 1 aylık macerada yaşadıklarımızı ve kullandıklarımızı örneklerle anlatmaya devam ediyorum
Bu yazımda kullanıcıları aynı üzerinde oynatmak ve online olarak göstermek için faydalandığımız teknolojiden – ki herhangi bir .net projenizde bir şekilde bir realtime ihtiyacınız varsa kullanmanızı önereceğim teknoloji olan – SignalR dan bahsedeceğim.
Aslında daha da doğrusu Asp.Net Signalr Core dan bahsedeceğim. SignalR ve SignalR Core farklı iki API. Asp.Net Core ile beraber yeniden geliştirilmeye başlandı.
Biliyorsunuz ki bir uygulama da realtime ihtiyacımız olduğunda kullanabileceğimiz birçok yöntem var, bunlar;
- Web Socket
- Server Sent Events (SSE)
- Long Polling
- Short Polling
vs gibi birden çok seçeneğimiz var. En tavsiye edilen en yeni yöntem tabii ki websocket kullanmak. Ama yazdığınız uygulama her ne ise (web-mobil-desktop vs) kullanacak olan clientları ve kullanacakları donanım ve yazılımları bilemeyeceğiniz için sadece kalkıpta tüm iletişimi WebSocket ile kurmak çok doğru olmayacaktır, size kullanıcılar kaybettirecektir.
Peki SignalR ne yapıyor?
SignalR önce gerçek zamanlı haberleşme isteyen client ın kontrolünü yapıyor. İlk denediği seçenek WebSocket kullanarak haberleşmek eğer client bu teknolojiyi desteklemiyorsa sırası ile SSE, LongPolling vs deneyerek en sonunda doğru yöntemi bulup iletişimi sağlıyor.
Bir asp.net core projemizde signalr kullanmakta çok basit artık. Biliyorsunuz ki Asp.Net core da artık koca MVC akışı bi pipeline olarak proje ekleniyor. SignalR da bu şekilde projeye ekleniyor ve kullanmaya başlıyorsunuz.
Öncelikle biz Asp.Ne Core API projemizde bunun için neler yaptık buna bakalım.
Microsoft.AspNetCore.SignalR paketini kullandık. Bu paketi eğer projenizde Microsoft.AspNetCore.App paketi varsa indirmenize gerek yok zaten bu paket mevcut halde gelmiş oluyor.
Bundan sonra yapmanız gereken Signalr ın projenizle ilişki kurduğu Hub sınıfını oluşturmak.
Bizim projemiz içerisinde GameHub adında bir hub ımız mevcut.Aşağıdaki gibi bir kısmını inceleyelim.
public class GameHub : Hub { public IServiceProvider Services { get; } public GameHub(IServiceProvider services) { Services = services; } public async void ConnectToHub(string username) { await Clients.Caller.SendAsync("ConnectedToHub", username, Context.ConnectionId); await Clients.AllExcept(Context.ConnectionId).SendAsync("NewUserConnectedToHub"); } ...
Burada constructor tarafında kullandığımız ServiceProvider a çok takılmayın şimdilik. Bu aşağıda başka metodlar da application service ler tarafında yazdığımız ve container a register ettiğimiz serviceleri almak için kullandığımız yöntem. constructor injection yapamazdık çünkü Hub sınıfı parametresiz Constructor ı bulup çağıracaktır.
ConnectToHub metodunda iki şey yaptık.
- Bu metodu çağıran Client ın kendisin deki –Clients.Caller diyerek- Client tarafta ki ConnectedToHub metodunu çalıştırmasını söyledik. Parametre olarak ta signalr ın kendi oluşturmuş olduğu Context.ConnectionId yi geçtik, çünkü kullanıcıyı kendi db mizde online olarak update etmek ve bu kullanıcıyla doğrudan haberleşmelerde bu ContextId yi kullanmamız gerekeceği için o bağlantı boyunca saklamak istedik.
- Kullanıcı bir şekilde disconnected olduğunda signalr client tarafta zaten böyle bir event i tetikleyecek bizde kullanıcıyı offline olarak işaretleyip sakladığımı ConnectionId sini sileceğiz, taa ki yeniden bağlanıp yeni connectionId sini öğrenene kadar.
- İkinci satırda ise, uygulamada zaten mevcut oturum açmış insanların telefonunda online user sayını arttırabilmek yani yeni birinin geldğini söyleyebilmek adına, Clients.AllExcept(Context.ConnectionId) diyerek yani bu metodu çağıran kişi dışında herkese bir sinyal göndererek client tarafta NewUserConnectedToHub metodunu çalıştırmak istediğimizi söyledik.
Hub tarafında bu ve benzeri başka metodların tanımı dışında birşey yok.
Gelelim bu signalr ı Asp.net core un request pipeline ına nasıl eklediğimize.
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { // CORS services.AddCors(); // MVC var mvc = services.AddMvc().SetCompatibilityVersion(CompatibilityVersion.Version_2_2); //SignalR services.AddSignalR() .AddAzureSignalR("Endpoint=...;AccessKey=...;Version=...;"); ........
Startup tarafındaki ConfigureServices metoduna yukarıda gördüğünüz gibi AddSignalR diyerek SignalR service lerini kullanacağımızı söyledik. Biz bu projede signalr ın backend tarafı scale edilme yönetmi olarak Azure SignalR Service i kullandığımız için AddAzureSignalR diyerek içerisine azure tarafında oluşturmuş olduğumuz service url i ve accesskey i verdik. Azure SignalService tarafına daha sonra gelicem. Şimdilik SignalR ile devam edelim.
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { ... app.UseMvc(); app.UseAzureSignalR(routes => { routes.MapHub("/game"); }); ... }
Configure metodunda ise UseAzureSignalR diyerek AzureSignalService kullanacağımızı ve hub ımızı register etmiş olduk. Eğer AzureSignalService kullanmadan sadece SignalR ı eklemek isteseydik kod aşağıdaki gibi olacaktı.
app.UseSignalR(builder => builder.MapHub("/game"));
SignalR Client (Xamarin Forms)
Api tarafında Signalr ı ne şekilde kurup kullandığımızdan bahsettim. Xamarin Forms projemizde de signalr kullanmak için yaptığımız ilk şey aşağıdaki paketi tüm forms projelerine indirmekti
Microsoft.AspNetCore.SignalR.Client (1.1.0)
Bundan sonra uygulamanın App.cs tarafında aşağıdaki gibi HubConnectionBuilder ı kullanarak kullanıcıyı hub a bağladık.
public App() { InitializeComponent(); Connection = new HubConnectionBuilder() .WithUrl("http://appserversitename.net/game") .Build(); Connection.Closed += async (error) => { IsConnectedToHub = false; await Task.Delay(new Random().Next(0, 15) * 1000); MessagingCenter.Instance.Send(this, "Disconnected"); var disconnectResult = await ApiClient.UserApi.DisconnectUser(new Models.Models.Dto.Request.User.DisconnectUserRequestModel { Username = InMemorySettings.GetCurrentUser().Username }); await Connection.StartAsync(); }; RegisterSignalrEvents(); ....
Connection ın kapanması durumunda signalr bizim için bir event tetikliyor burada da istediğimiz diğer işlemleri yazdık.
RegisterSignalREvents metodumuz da ise, API tarafında kullanıcı tarafında şu metodları tetikle dediğimiz metodları oluşturduk. örnek olarak API tarafı client tarafında ConnectedToHub metodu tetiklediğinde ne olacağını, Connection.On metodu ile parametreleri de vererek, içeriye yazdık.
private void RegisterSignalrEvents() { Connection.On<string, string>("ConnectedToHub", (user, connectionId) => { Xamarin.Forms.Device.BeginInvokeOnMainThread(async () => { try { await ApiClient.UserApi.ConnectUser(new Models.Models.Dto.Request.User.ConnectUserReqModel { ConnectionId = connectionId, Username = user }); var onlineUserCount = await ApiClient.UserApi.GetOnlineUsers(); Device.BeginInvokeOnMainThread(() => { MessagingCenter.Instance.Send(this, "OnlineUserCountReceived", onlineUserCount); }); InMemorySettings.GetCurrentUser().ConnectionId = connectionId; MessagingCenter.Instance.Send(this, "Connected"); IsConnectedToHub = true; } catch (Exception ex) { ... } }); });
Burada basitçe kullanıcıyı db de online olarak set edip, signalrdan gelen connection id sini saklayıp, uygulama tarafında başka yerleri xamarin.forms un messaging center ını kullanarak tetikliyoruz. Aşağıdaki gibi o an kaş kişi oynuyor bunu görmemiz için kullandığımız yöntem bu idi.
ApiClient.. şeklindeki haberleşme yapısına benzer yapıyı nasıl kurduğumuza bakmak için aşağıdaki yazılarımı okuyabilirsiniz.
- Tüm .Net Client Projelerimizde Ortak Kullanabileceğimiz Bir API Client yazalım.
- Tüm .Net Client Projelerimizde Ortak Kullanabileceğimiz Bir API Client yazalım Bölüm 2
Client tarafında bundan fazla bir numara yok.
Gelelim Azure SignalR Service i neden kullandığımıza. Daha önceleri SignalR kullandıysanız bir gerçek hayat senaryosunda ve büyük bir projede signalr ı ya azure service bus ile ya redis ile yada mssqlserver ile desteklemişsinizdir. Bunun temel sebepleri hem signalrı scalable kılmak hemde daha persistant bir yapı oluşturmak diyebiliriz. İşte artık Azure Signalr Service ile bunları düşünmekten kurtuluyorsunuz. Bu şöyle oluyor. Artık kullanıcılar eskiden olduğu gibi doğrudan sizin appserver ına bağlanmıyorlar, sizin appserver ınızdan bir url alıp (negotiation url) Signalr Service e bağlanıyorlar, sizin app server ınızda buraya bağlanıyor ve nihayetinde client ile appserver ınız arasında realtime persistant bir connection kurulmuş oluyor.
Aşağıdaki görsel bunu anlatıyor.
Asp.net Core SignalR için, Signalr Service, hub başına 5 adet websocket açıyor. Bu service i ücretsiz olarak maximum 20 concurrent user için deneyebilirsiniz. Bu da zaten test etmeniz için yeterli bir sayı. Daha sonra concurrent kullanıcınız arttıkça paralı tarifeye geçip binlerce kullanıcıyı concurrent birşekilde yönetme ve realtime birbirini bağlama işini Azure a bırakabilirsiniz.
Azure portal e girdiğiniz de All Services den Web sekmesini tıklayarak ücretsiz bir SignalR Service oluşturun ve en kısa sürede denemeye çalışın derim.
Bu yazımda da yazmış olduğumuz kelime oyunu için realtime kısmını hem server hem de client tarafta nasıl çözdük ve azure signal service i neden nasıl kullandığımızı anlattım.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.
Asp.Net Core API Backend ve Xamarin.Forms İle Kelime Oyunu Bölüm 1 (Proje Yapısı, Teknolojiler ve Lottie)
Selamlar,
Eğlenceli bir seri ile karşınızdayım. Xamarin’i 2012 den beri aktif olarak takip eden ve gönülden destekleyen biri olarak her fırsatta gücünü göstermek için elimden geleni yapıyorum. Muhtemelen bir xamarin ekibini bir de DreamTheater ı bu kadar yürekten savunup reklamını yapmışımdır. =)
Haziran ayının ilk haftası içerisinde store a atmaya hazırlandığımız ve 1 ay gibi kısa bir sürede (Normal mesai dışında) geliştirdiğimiz xamarin.forms ile yazılmış ve backend tarafında Asp.Net Core kullandığımız uygulamamızın arayüzlerinin bir kısmını, bu uygulamayı yaparken kullandığımız teknolojileri sizlerle örnekler yaparak paylaşmak istedim.
Uygulamanın ara yüz örnekleri aşağıdaki gibi.
Evet store da onlarcası olan bir kelime oyununu yaptık =) Maksat ya bu da tutarsa dan fazlası. İnsanlara xamarin ile kısa sürede yapılabilecekleri göstermek de sebepleri arasında. Tabi ekstra özellikler de koyacağız zamanla ama şuanki haliyle hem kendi kendinize hem de online kişilerle aynı anda oynayabilme seçenekleri ile storeda kilerden fonksiyonalite olarak pek bir fazlası yok, ama ui konusunda daha gösterişli olduğumuzu düşünüyoruz:)
Gelelim 1 ay gibi kısa bir sürede bu oyunu neler kullanarak tamamladık.
Solution tarafında temel projelerimiz şu şekilde idi.
- 1 Asp.net core api projesi.
- 1 Xamarin.Forms projesi. (Standard lib, ios ve android)
- Geçen yazılarımda göstermiş olduğum gibi bir API client projesi
- Boggle algoritmasını kullanarak oyunları oluşturup sakladığımız bir Console App
- Gerisi de yardımcı Utils tadında class libraryler diyebilirim.
Daha detaylı olarak kullandığımız teknolojiler ise aşağıdak gibi;
- Asp.Net Core SignalR
- Azure SignalR Service
- Azure MSSQL Database
- EF Core
- Asp.Net Core
- Xamarin.Forms
- Lottie
Evet temel seviyede bunlardan daha farklı kullandığımız birşey yoktu aslında. Klasik bir katmanlı yapı içerisinde data önden arkaya gidip geliyor 🙂
Uygulamadan bahsedecek olursak, projenin tamamlanması için önemli iki konu vardı
Birincisi parmağınızla harflerin üzerinde gezerek kelime oluşturucağınız komponent in yapımı
İkincisi de bu komponent te kelimelerin doğru şekilde yerleştirilemsi tabii ki 🙂
İkinci konuyu Boggle algoritması ile çözebiliyorsunuz. Detaylarına girmiyeceğim tabii ki ama araştırmak isteyen olursa şuradan başlayabilir.
İkinci sorunumuzun çözümü iOS tarafında basit idi, ama android tarafında 0 dan GridView oluşturup ekrana basmak durumunda kaldık. Detayına sonradan gireceğim ama şunu söylemeden edemeyeceğim CustomRenderer yazarken iOS tarafındaki şu sihirli metodu android tarafında çok arayacaksınız.
Xamarin.Forms.Platform.iOS dll i altındaki ;
protected internal virtual UIView GetControl();
Xamarin forms projelerinizde CustomRenderer yazarken artık Native taraftasınız bildiğiniz gibi. Bu GetControl, Xamarin Forms tarafındaki oluşturmuş olduğunuz componenti size ios tarafında komple UIView olarak veriyor. zaten herşey orada UIView olduğu için herşey çok güzel. Android tarafta ise 128198321 tane Widget ve Layout olduğu için(bu kadar olmasa da fazlaca) işler daha da karışabiliyor.
Peki bazı sayfaların detaylarına girip nerede neyi nasıl kullandık kısmına gelmeden önce, yukarıda ayrıca yazmış olduğum Lottie kütüphanesinden bahsetmek istedim.
Bu o kadar başarılı bir kütüphane ki ister native ister crossplatform bir uygulamay yazıyor olun, herhangi bir yerde herhangi bir animasyon oynatmak en basit işleriniz arasına giriyor bunun sayesinde.
Bu projede bizde bolca kullandık. Bu yüzden bu yazıyı Lottie ye örneklendirme yaparak bitirmek istiyorum.
Xamarin.Forms projelerinizin tümüne yani hem kod paylaşımı yaptığınız .NetStandard hem de platform spesifik projelere projelere aşağıdaki kütüphaneyi nugetten indiriyorsunuz.
Com.Airbnb.Xamarin.Forms.Lottie
İster kendi tasarımcılarınızın çizdiği animasyonlar olsun, isterseniz hazır animasyon olsunlar Lottie ile bu animasyonu oynatmak için onun istediği formatta bir json dosyası olarak vermeniz yeterli. Bu formatı tasarımcılarınız nasıl çıkartacaklarını bilirler yada hazır bulduğunuz animasyonlar için zaten download ederken bu şekilde gelecektir.
Hazır animasyonlar için de bir ton güzel animasyonun olduğu aşağıdaki linki incelemenizi öneririm
Burada illa ki ihtiyacınız olana benzer bir animasyon bulup projenize ekleyebilirsiniz diye düşünüyorum
Peki devam edelim Lottie yi xamarin forms tarafında kullanmamıza. Nuget paketini indirdikten sonra yapacağımız şey şu;
Her iki platform spesifik projeye gidip yani iOS ta AppDelegate e, Android de ise MainActivity ye gidip normal bir plugin kullanımında yaptığımız gibi aşağıdaki kodu yazıyoruz.
AnimationViewRenderer.Init();
LoadApplication(new App()) den önce bu kodu da yerleştirdikten sonra artık kullanmaya hazırız.
Projenizde bir Xaml sayfasına açın. Namespace lerin olduğu kısma aşağıdaki namespace i ekleyin.
xmlns:forms=”clr-namespace:Lottie.Forms;assembly=Lottie.Forms”
Artık projede Lottie animasyonu kullanmaya hazırız. lottifiles sitesine gidip istediğiniz bir animasyonu indirin. Aşağıdaki gibi istediğiniz animasyonun detayına gittiğinizde bazı görsel ve hız özelliklerini de değiştirerek bilgisayarınıza download edin.
json formatında pc nize indirdiğiniz bu dosyayı iOS projenizde direk Root a (AppDelegate ile aynı yere), Android projenizde ise Assets Folder(yok ise kendiniz oluşturabilirsiniz) ı içerisine ekleyin.
Daha sonra namespaci eklediğiniz xaml sayfasına dönün ve animasyonun ekran içerisinde oynamasını istediğiniz yere aşağıdaki kodu yazın
<forms:AnimationView WidthRequest="50"
HeightRequest="20"
HorizontalOptions="Center"
Scale="4"
x:Name="loadingAnimationView"
Animation="wave_loading.json"
Loop="true"
AutoPlay="true"/>
Burada projenize eklediğiniz json dosyasının adını uzantısı ile birlikte Animation propertysine vermeniz yeterli. Burada Loop true diyerek ve AutoPlay true diyerek animasyonun ekran açılınca hemen oynamaya başlamasını ve bittiğinde baştan tekrar başlamasını söylemiş olduk. Bunların tamamını animasyonun oynamasını istediğiniz senaryonuza göre kendiniz customize edebilirsiniz.
OnClick, OnPause, OnPlay vs gibi bir çok yardımcı event ten bir çok propertysine kadar istediğiniz şekilde animasyonu evirip çevirmenize olanak sağlıyor Lottie.
Biz uygulamada ana sayfadan tutunda, günlük ödül verdiğimiz popup a kadar birçok yerde Lottie yi kullandık.
Bu uygulama da kullandıklarımızla ile ilgili şeylerden örnekler le bahsetmeye devam edeceğim.
Bir sonraki örneğimizde görüşmek üzere.
Tüm .Net Client Projelerimizde Ortak Kullanabileceğimiz Bir API Client yazalım Bölüm 2
Selamlar,
Bir önceki yazımda hazırlığını yapmış olduğumuz projemizin asıl kısmına gelelim.
Projemize ApiClient adında bir sınıf ekliyorum ve içeriğini aşağıdaki gibi dolduruyorum. Bir göz gezdirip detaylarına değinelim.
public class ApiClient { #region fields private static ApiClient shared; private static object obj = new object(); #endregion #region properties internal static IServiceCollection Services { get; set; } internal static IServiceProvider ServiceProvider { get; private set; } private static ApiClient Shared { get { if (shared == null) { lock (obj) { if (shared == null) { shared = new ApiClient(); } } } return shared; } } #endregion #region api spesific properties private IRandomUserApi _IRandomUserApi { get => ServiceProvider.GetRequiredService(); } //Exposed public static props via ApiClient.Shared public static IRandomUserApi RandomUserApi{ get => Shared._IRandomUserApi; } #endregion #region ctor private ApiClient() { if (Services == null) Services = new ServiceCollection(); Init(); } #endregion #region internal methods private void Init() { ConfigureServices(Services); ServiceProvider = Services.BuildServiceProvider(); } private void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddTransient<ITokenService, TokenService>(); #region AnonymousApi Configuration services.AddRefitClient() .ConfigureHttpClient(c => { c.BaseAddress = new Uri("http://wordy.azurewebsites.net/"); c.Timeout = TimeSpan.FromSeconds(10); }) .AddTransientHttpErrorPolicy(p => p.RetryAsync()) .AddHttpMessageHandler(serviceProvider => { var token = serviceProvider.GetRequiredService().GetToken(); return new AuthTokenHandler(token); }); #endregion } #endregion }
Yukarıdakilerle alakalı olarak şurayı da okumanızı öneririm.
Burada önceki yazımda projeme eklediğim kütüphaneleri kullanmaya başlıyorum artık.
Yukarıda dönen hikaye şu;
- Singleton bir ApiClient objem var. Tüm refit interfacelerini birer property üzerinden dışarıya expose ediyorum.
- ConfigureServices metodunu neredeyse Asp.Net Core daki gibi birebir aynı yapmaya çalıştım. IoC conteiner ı oluşturup, refit interfacelerimi ve polly policy lerimi ilgili enpoint e register ediyor
- Son olarak aynı şekilde yazmış olduğum DelegatingHandler larıda client ıma ekliyorum ve herşey kullanıma hazır hale geliyor.
Bundan sonra herhangi bir clien projesinde şunu yapabilirim
ApiClient.RandomUserApi.GetUser(“3”);
dediğimde Client projem her ne olursa olsun ister bir core web app ister xamarin ister başka birşey, httpclient factory üzerinden refit, polly, delegating handler lar da kullanarak güzel yapı kurmuş oluyorum.
Bunları istediğimiz gibi şekillendirip güncelleyip, istediğimiz gibi konfigüre edebiliriz ve hiçbir client projemize dokunmamış oluruz.
Ek olarak burada ITokenService ve TokenService diye bir service yazdım. Bunu da şuna örnek olarak kullanabiliriz. Örneğin kullanıcı mobil uygulama da login olduğunda aldığımız token Xamarin.Essentials s Preference paketi ile saklayarak AuthTokenDelegating handler a parametre olarak verebilmenin örneği olsun diye koydum.
Farkli client projeler de bu ITokenService implemenatasyonlarını ayrı yazarak başka türlü yerlerde saklayıp okuyabiliriz.
Xamarin projesi için bu işimizi görecektir.
public interface ITokenService { string GetToken(); }
Xamarin forms projesi için implementasyon;
public class TokenService : ITokenService { public string GetToken() { if (Preferences.ContainsKey(Constants.AuthToken)) return Preferences.Get(Constants.AuthToken, string.Empty); else return string.Empty; } }
Bunu muhtemelen bu ApiClient projesinde değil de client projelerde register etmek daha doğru olacaktır gerçek hayat senaryolarında.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.
Microsoft Xamarin Türkiye Meetup – Xamarin Forms Shell
Selamlar,
Dün Microsoft Türkiye’de gerçekleştirmiş olduğumuz etkinlikte katılımcılara yeni gelen Xamarin Forms Shell den bahsetmişim. Bu yazımda buna değinmek istedim.
Öncelikle şunu belirtmek isterim ki Xamarin.Forms Shell şuan production da kullanılmaya hazır değil diye düşünüyorum. Geliştirmeler halen devam ediyor, üzerinde daha birçok değişiklik olacaktır. Ama tanımaktan denemekten zarar gelmez. Değişiklikleride hepberaber takip ederiz.
Xamarin Forms Shell i eğer VisualStudio 2019 kurduysanız bir extension paketi kurarak File-> NewProject dediğinizde Template olarak görebilirsiniz.
Template i şuradan indirebilirsiniz.
Bu visual studio extension paketini kurduğunuz da Yeni bir xamarin forms projesi açtığınızda aşağıdaki gibi karşınıza Shell Template i gelecektir.
Bunu seçip devam ettiğiniz deki kısma geleceğiz. Ama önce hali hazırda Visual Studio 2019 kurmamış olanların Shell i nasıl deneyeceklerine gelelim.
Visual Studio 2017 de yine bir xamarin forms projesi açıp başlayın.
Sonrasında yapmanız gereken ilk şey platform spesifik projelere gidip Xamarin.Forms.Forms.Init.. den önce
- global::Xamarin.Forms.Forms.SetFlags(“Shell_Experimental”, “Visual_Experimental”, “CollectionView_Experimental”, “FastRenderers_Experimental”);
kodunu eklemeniz. Bu kod sayesinde şuan experimental olarak geçen tüm diğer özellikleri de test etmeye başlayabilirsiniz. Örneğin CollectionView uzun zamandır beklenen bir Layout idi, FlexLayout ile kısmen sorunlarımız çözüyorduk ama bunu da denemekte fayda olacaktır şimdiden.
Bundan sonra projesine bir Xaml sayfası ekleyip onu Shell sınıfından türetmeniz yeterli olacaktır. Artık sizde bu Shell dosyası üzerinde oynayabilir, çıktıları gözlemleyebilirsiniz.
Gelelim Shell in özelliklerine;
Shell in başlıca amacı şu;
- Tüm uygulama genelindeki navigasyonları tek bir çatı altında toplayıp, sanki bir storyboard hazırlar gibi hazırlayabilmeniz.
Shell ile beraber web e yakın bir routing mekanizması da geldi. Ama varolan tüm navigaston mekanizması yani Navigaion.Push..Pop.. vs hepsi halen geçerli tabi
Şuanda temel 4 farklı tag imiz var.
Bunlar şunlar;
- ShellItem
- ShellSection
- ShellContent
- MenuItem
Bınların uygulamaya etkileri şöyle oluyor.
Temel menülerin dizilimi yukarıda kullanacağınız tag lara göre 3 e ayrılıyor.
- Her bir ShellItem Sol menüde ki bir Link e karşılık geliyor.
- Bunların içinde tanımlanmış Herbir Shell Section bottombar olarak karşımıza çıkıyor.
- Bunun da içerisinde bir yada birden çok Shell Content tanımlarsak bunlar da topbar olarak karşımıza geliyor.
Yani aşağıdaki gibi bir xaml ın menü hiyerarşisi şu şekilde oluyor.
<Shell xmlns="http://xamarin.com/schemas/2014/forms" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2009/xaml" xmlns:local="clr-namespace:TailwindTraders.Mobile.Features.Shell" x:Class="TailwindTraders.Mobile.Features.Shell.TheShell" Title="TailwindTraders"> <ShellItem Title="Home“ Route=“Home”> <ShellSection Route=“Section1“> <ShellContent Route=“index”> <local:HomePage1 /> </ShellContent> <ShellContent Route=“index”> <local:HomePage2 /> </ShellContent> </ShellSection> <ShellSection Route=“Section2“> <ShellContent Route=“index”> <local:HomePage3 /> </ShellContent> </ShellSection> </ShellItem> </Shell>
Sol tarafta tek bir menü linki. Buna tıkladığımızda, bu sayfada altta iki tab ı olan bir bottom tab. çünkü iki adet ShellSection konulmuş. İlk taba tıkladığımızda da yukarıda 2 tane tab ı olan topbar göreceğiz çünkü bunun içerisine de iki tane shell content konulmuş.
Bunun yanı sıra Flyout dediğimiz tag in Header ve Footer ile istediğimiz gibi oynayıp sol menünün görünümünü düzenleyebiliyoruz.
Routing mekanizması şu şekilde değişiyor.
▪RouteScheme: Url scheme such as “http” or “app”
▪RouteHost: The Domain portion of the URI
▪Route: The base segment of your application’s URI
▪Exp: “app://microsoft.com/myapp/home/section/index”
▪(App.Current.MainPage as Shell).GoToAsync(“app:///newapp/greeting?msg=Hello”);
İstersek sayfalar arasında data taşımak için querystring bile kullanabiliyoruz 🙂
[QueryProperty("Message", "msg"] public partial class GreetingPage : ContentPage { public GreetingPage() { InitializeComponent(); } string _message; public string Message { get { return _message; } set { _message = value; } } }
Dediğim gibi şuan için yeni başlayan projelerinizde asla başlamamanızla birlikte deneysel olarak alışmanızda fayda olduğunu düşündüğümden çok fazla detaylarına girmeden Shell den bahsetmek istedim.
Daha fazla detaylara şuradan ulaşabilirsiniz.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.
Asp.Net Core Dışında Bir .NetStandard Kütüphanemizde (Ör: Xamarin.Forms Shared Projede) HttpClientFactory Kullanımı.
Selamlar,
Başlık konusunda biraz kararsız kalmıştım. Değinmek istediğim noktayı şöyle anlatayım. Asp.Net Core projesi dışında bir Client ınız olduğunu düşünelim (Console App, Xamarin Mobile App, WinForms, WPF, UWP vs vs..), bu projeden API call ları HttpClientFactory kullanarak nasıl yapacaksınız buna değinmek istiyorum.
Önceki yazılarımda Networking taraflarındaki konulara çokça değinmişimdir. Günümüzde de bir .net projesinde http üzerinden haberleşmek için artık elimizde en iyi sınıf HttpClientFactory gibi duruyor. Ama danışmanlıklarım sırasında şunu çok gördüm.
Asp.Net Core un genel olarak çalışma yapısı insanlarda oturmamış. Microsoft un tüm paketleri ayrı ayrı yapmasının sebebi çok anlaşılmamış. .NetStandard nedir, Core nedir, kafalarda karışıklıklar var.
Bunlar la ilgili konulara değindiğim yazılarıma bakmanızı tavsiye ederim.
- .NetStandard nedir? .NetCore, .NetFramework ve diğer .Net Platformları ile ilişkisi nasıl? (Bölüm 1)
- Xamarin.Forms’da Kod Paylaşımı İçin .NET Standard 2.0 Kullanımı
- Asp.Net Core da HttpClientFactory Kullanımı (Basic Usage)
İnernettki örneklerin birçoğu HttpClientFactory kullanımını bir Asp.Net Core projesi üzerinden anlatıyor. Asp.Net Core projesinde ki startup dosyasında IServiceCollection a httpclientfacory yi, named typed vs gibi farklı tiplerde istediğiniz gibi tanıtıp sonra da kullanıyorsunuz.
Ama bir xamarin projesi karşımıza çıktığında ve bu xamarin projesinden dışarıya yapacak olduğumuz requestleri HttpClient ile değilde HttpClientFactory ile olmasını istetdiklerinde, ortalıka ne bir Startup var, ne ServiceCollection vs vs.
Bu durumda yapıpyı kurmakta zorluk çekildiğini gördüm.
Önce şundan bahsedelim.
Asp.Net Core daki IServiceCollection ın Asp.Net Core projesine geldiği dll
Microsoft.Extensions.DependencyInjection paketi. Peki bu paketi ben başka bir .NetStandard kütüphaneme ekleyemez miyim? Evet ekleyebilirim.
.NetStandard ın ne olduğunu hatırlayalım kısaca;
- Microsoft un .netframework ünün birden fazla implementasyonu var. Yani bu framework ü bir Interface olarak düşünürseniz farklı implementasyonlardan kastım şunlar olucaktır;
- UWP
- WPF
- Asp.Net – Asp.Net Core
- Xamarin
- Mono
- vs..
- Tüm bu platformlar arasında kod paylaşımı için .netstandard a kadar iki farklı yönetmimiz var idi. Portable Class Library ler ve Shared Asset Project idi.
- Microsoft artık tüm platformlar arasında kod paylaşımını kolaylaştırmak için ortaya bir standard koydu. .NetStandard. Artık her implementasyon bu standard içerisindeki API ları kendine eklemek zorunda idi
- İlk başlarda çok fazla API içerisinde barındırmayan .NetStandard artık 2.0 versiyonu ile veraber tüm full .netframework 4.6.1 deki api lara bile sahip hale geldi. İçerisinde artık binlerce API var. Bu da şu demek, eğer nugetten indirdiğiniz bir kütüphane ya da sizin target olarak .NetStandard seçerek oluşturmuş olduğunuz bir kütüphane neredeyse üm .net implementasyonlarında çalışır olucak demek.
Peki bu özet bilgi ile şöyle bir işe kalkışalım. Bir solution ımız olsun. Bu solution içerisinde şunlar olsun.
- Bir Asp.Net Core ile yazılmış API
- Bir Asp.Net Core Web App (Client)
- Bir Xamarin iOS ve Android App (Client)
- Bir Console App (Client)
- Bir WPF App (Client)
Ve şunu istiyor olalım.
Tüm clienlar çoğunlukla olacağı gibi aynı Apı mız ile haberleşerek istediği işlemleri yapsın. Ve bu Api ile haberleşirken de HttpClient değil HttpClientFactory kullansın.
Hatta Eski yazılarımda olduğu gibi öyle bir Api Haberleşme sınıfı yazalım ki, buraya Refit, Polly gibi kütüphaneleri de kullanıp yine güzel bir Resilient Network Service altyapısı oluşturalım.
Tüm bunlaru yapmadan önce başlıkta dediğim gibi bir xamarin uygulamasında HttpClientFactory yi nasıl kullanırım bunu görelim.
Bunu yapmanın aslında ne kadar basit olduğunu görünce biraz şaşırabilirsiniz özellikle .Netstandard ve .Net Core ile beraber Microsoft un birçok paketi ayrı ayrı sunmasının faydalarını daha önce keşfetmediyseniz…
Bir xamarin uygulamasını neredeyse bir Asp.Net Core uygulaması gibi görünmesini sağlamak için yapmam gereken ilk şey 2 adet paketi .NetStandard kütüphaneme eklemek. Platforms spesifik projelerle şuan için işim yok. Boş bir xamarin.forms projesi açtıktan sonra (Empty template ile) ilk olarak aşağıdaki paketleri yüklüyorum nugetten.
bu iki paket şunlar;
- Microsoft.Extensions.DependencyInjection
- Microsoft.Extensions.Http
ilk paket ile uygulamama bir DI özelliği katıyorum, bunun içinde autofac, unity, ninject vs gibi bir IoC container kullanmadan Microsft un kendi extension paketi üzerinden yürüyorum. Bu noktada artık bir Asp.Net Core projesinde yaptığımız gibi her istediğimiz api ı bu container a ekleyip bunun üzerinden erişbilir olduk bile.
Diğer pakete de bana Asp.Net Core projesinde DI container a AddHttpClient dememi sağlayan ve HttpClientFactory devreye sokan extension metodun geldiği paket. Bu noktadan itibaren de artık bir core web app e eklediğim gibi ClientFactory yi ekleyebilirim.
Bunun için bir IServiceCollection field ını App.cs tarafında oluşturdum. Eğer null ise Constructor new ServiceCollection diyerek Container ı oluşturuyorum.
Daha sonrada uygulama sayfalarımdan burada register etmiş olduğum service lere ulaşmak için IServiceProvider property mi oluşturuyorum. Bunu ayağa kaldırmak içinde tüm serviceleri register ettikten sonra BuildServiceProvider() diyerek provider objemi oluşturuyorum. App.cs de yapacaklarım bu kadar.
public partial class App : Application { IServiceCollection services; internal static IServiceProvider ServiceProvider { get; private set; } public App() { InitializeComponent(); if (services == null) { services = new ServiceCollection(); } services.AddHttpClient(); ServiceProvider = services.BuildServiceProvider(); MainPage = new MainPage(); } .....
App.cs de gerekli işlemleri bir kaç satır da hallettikten sonra, ki bu birkaç satırda şunları yapmış olduk;
- Bir DI mekanizması oluşurup IoC container kurduk
- Bu Container a IHttpClientFactory yi register ettik
artık MainPage e geldiğimde, aşağıdaki gibi ServiceProvider üzerinden ilgili service ime ulaşabilirim. Burada ulaşmak istediğimiz service de IHttpClientFactory nin kendisi.
public partial class MainPage : ContentPage { IHttpClientFactory _clientFactory; public MainPage() { InitializeComponent(); _clientFactory = App.ServiceProvider.GetRequiredService<IHttpClientFactory>(); Task.Run(async () => { var result = await _clientFactory.CreateClient().GetStringAsync("http://randomuser.me/api?results=1"); }); } }
_clientFactory = App.ServiceProvider.GetRequiredService(); dedikten sonra artık bu clienFactory normal bir asp.net core projemdeki gibi elimde. Burada basic usage olarak kullandığımız için hiçbir parametre verdeden CreateClient diyerek HttpClient ımızı oluşturup gerekli işlemlerimizi bunun üzerinden yapabiliriz.
Görmüş olduğunuz gibi Microsoft un Asp.Net Core ile beraber kurmuş olduğu yapı oldukça esnek ve birbiri ile kullanılmaya oldukça müsait. Bir xamarin projemizde HttpClientFactory yi ve hatta Microsoft kendi micro Container ını kullanmış olduk.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.
Xamarin.Forms ConfinstaApp Sample Bölüm 4 – SlideOverKit, Swipable Menu
Selamlar,
Bu serimizin son yazısında yine çok faydalı bir plugin den bahsetmek istiyorum. Hem bu örnek boyunca ilerlemiş olduğumuz Confinsta app i sona erdirecek hem de uygulamalarımızda bizden ekranın farklı yerlerinde farklı şekillerde açılıp kapanan menüler istendiğinde bunu kısa ve hızlı bir şekilde nasıl hallederiz buna bakacağız.
Kullanacak olduğumuz pluginimiz SlideOverKit
Yine solutionımızdaki her projeye bunu ekledikten sonrai plaform spesifik taraflarda gerekli initialize işlemini yapıyoruz.
Detaylı kullanımı için SlideOverKit in kendi github sayfasını ve örneklerini incelemenizi öneririm. Buradan ulaşabilirsiniz.
Bu plugin confinsta app boyunca Customrenderer yazmış olmamı gerekitiren tek şey. Ama aslında yazacağınız custom renderer ın örneklerden alıp copy paste yapmaktan başka neredeyse değiştirmeniz gereken peki bir kısmı kalmıyor(class isimleri hariç) 🙂
Ama arka planda neler yaptığını bilmek isterseniz benim gibi github dan inceleyebilirsiniz.
Önce bir ekranı hatırlayalım, sonra da tek tek kod taraflarına bakalım.
Resimde gördüğünüz gibi, sağ üst köşede ki hamburger buton ikonuna basıldığında ekranın yarısı kadar ene sahip ve tam boyda bir menü sayfası açıyoruz. Tıpkı instagramda olduğu gibi.
Önce sayfanın kendisine bir bakalım.
Sayfada yukarıdaki gibi bir navigation bar kullanmak eskiden custom renderer yazmak gerektirirdi. Ama yeni gelen özellikler ile sayfanın NavigationView ını istediğimiz gibi design edebiliyoruz artık xaml tarafında. Ben sağ üst köşeye bir imaj koydum ve buna bir tapgesture ekledim. Basıldığında da menü yü toggle ediyorum. Bu kadar. Xaml tarafı şu şekilde.
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <ContentPage xmlns="http://xamarin.com/schemas/2014/forms" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2009/xaml" x:Class="ConfinstaApp.Views.ProfileView"> <NavigationPage.TitleView> <StackLayout HorizontalOptions="FillAndExpand" Orientation="Horizontal" Padding="10,0,10,0" Spacing="10"> <Image Source="17.png" HorizontalOptions="StartAndExpand" WidthRequest="25" HeightRequest="25"></Image> <Label Text="erhanballieker" FontSize="Medium" FontAttributes="Bold" HorizontalOptions="CenterAndExpand" VerticalOptions="Center" Margin="0,0,25,0"/> <Image Source="11.png" HorizontalOptions="End" WidthRequest="25" HeightRequest="25"> <Image.GestureRecognizers> <TapGestureRecognizer Tapped="TapGestureRecognizer_Tapped"></TapGestureRecognizer> </Image.GestureRecognizers> </Image> </StackLayout> </NavigationPage.TitleView> <ContentPage.Content> <StackLayout HorizontalOptions="Center" VerticalOptions="Center"> <Label FontSize="Medium" FontAttributes="Bold" Text="erhanballieker Profile Page" HorizontalOptions="Center"></Label> </StackLayout> </ContentPage.Content> </ContentPage>
Yukarıda gördüğünüz gibi NavigationPage.TitleView içerisinde navigation design ım var. Sayfanın content ine hiçbir şey koymadım (Bir adet label ) dışında çünkü burada odaklandığımız yer sayfa içerisine eklediğimiz açılıp kapanan menü.
Sayfanın backend tarafı ise aşağıdaki gibi. Dikkat etmemiz gereken tek şey, Sayfanın ContentPage dışında bir de IMenuContainerPage interface ini implemente etmiş olması.
Bu interface den bize 3 adet property geliyor.
Bunlar;
- SlideMenu Tipinde bir SlideMenu Prop u
- Action tipinde bir ShowMenuAction prop u
- Action tipinde bir HideMenuAction prop u
bunlar dışında sayfada sadece hamburger butonun gesturetapped event i var.
Bir diğer dikkat edeceğimiz nokta ise sayfanın constructor nda bana interface den gelen SlideMenu propertysine atadığım RightSideMenuContentView.
[XamlCompilation(XamlCompilationOptions.Compile)] public partial class ProfileView : ContentPage, IMenuContainerPage { public ProfileView() { InitializeComponent (); this.SlideMenu = new RightSideMenuContentView(); } public SlideMenuView SlideMenu { get; set; } public Action ShowMenuAction { get; set; } public Action HideMenuAction { get; set; } private async void TapGestureRecognizer_Tapped(object sender, EventArgs e) { if (this.SlideMenu.IsShown) { HideMenuAction?.Invoke(); } else { ShowMenuAction?.Invoke(); } } }
RightSideMenuContentView ın xaml tarafına bir bakalım. Projemize bir adet ContentView ekleyip xaml tarafını aşağıdaki gibi düzenliyoruz.Basit bir StackLayout içerisinde bir kaç label var. Ama dikkat etmemiz gereken şey tüm sayfanın namespacinin SlideOverKit den geliyor olması.
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <t:SlideMenuView xmlns="http://xamarin.com/schemas/2014/forms" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2009/xaml" xmlns:t="clr-namespace:SlideOverKit" x:Class="ConfinstaApp.Views.SlideViews.RightSideMenuContentView"> <StackLayout Padding="15,50,15,30" Spacing="20" VerticalOptions="FillAndExpand" HorizontalOptions="FillAndExpand"> <Label HeightRequest="30" Margin="0,0,0,80" Text="Menu" FontSize="20" XAlign="Center" TextDecorations="Underline" /> <Label HeightRequest="30" Text="Insights" FontSize="20" XAlign="Start" YAlign="Center" TextDecorations="Underline" /> <Label HeightRequest="30" Text="Your Activity" FontSize="20" XAlign="Start" YAlign="Center" TextDecorations="Underline"/> <Label HeightRequest="30" Text="Nametag" FontSize="20" XAlign="Start" YAlign="Center" TextDecorations="Underline"/> <Label HeightRequest="30" Text="Saved" FontSize="20" XAlign="Start" YAlign="Center" TextDecorations="Underline"/> <Label HeightRequest="30" Text="Discover People" FontSize="20" XAlign="Start" YAlign="Center" TextDecorations="Underline"/> <Image HeightRequest="40" Source="nature.png"></Image> <Label HeightRequest="30" Text="Settings" FontSize="20" XAlign="Start" YAlign="Center" VerticalOptions="EndAndExpand" TextDecorations="Underline"/> </StackLayout> </t:SlideMenuView>
Slide menünün backend tarafına bakalım. ContentView dan değil de SlideMenuView dan miras alıyor olmamız ilk dikkat çeken nokta. Bu miras ın bize sunduğu bir kaç property ile de nasıl görüneceğini ayarlıyoruz.
IsFullScreen true diyerek tam sayfa açılır olmasını söylüyoruz.
WidthRequest ile istediğimiz genişliği söylüyoruz.
MenuOrienations ı RightToLeft diyerek sağdan sola açılmasını belirtiyoruz.
[XamlCompilation(XamlCompilationOptions.Compile)] public partial class RightSideMenuContentView : SlideMenuView { public RightSideMenuContentView() { InitializeComponent (); this.IsFullScreen = true; this.WidthRequest = 250; this.MenuOrientations = MenuOrientation.RightToLeft; this.BackgroundColor = Color.White; this.BackgroundViewColor = Color.Transparent; } }
Daha öncede de söylediğim gibi tüm projenin içerisinde sadece bir adet custom renderer var. o da bu plugin i kullanılabilir kulmak için. iOS Custom Renderer Kısmı aşağıdaki gibi.
[assembly: ExportRenderer(typeof(ProfileView), typeof(ProfileViewRenderer))] namespace ConfinstaApp.iOS { public class ProfileViewRenderer : PageRenderer, ISlideOverKitPageRendereriOS { public Action ViewDidAppearEvent { get; set; } public Action OnElementChangedEvent { get; set; } public Action ViewDidLayoutSubviewsEvent { get; set; } public Action ViewDidDisappearEvent { get; set; } public Action<CGSize, IUIViewControllerTransitionCoordinator> ViewWillTransitionToSizeEvent { get; set; } public ProfileViewRenderer() { new SlideOverKitiOSHandler().Init(this); } protected override void OnElementChanged(VisualElementChangedEventArgs e) { base.OnElementChanged(e); OnElementChangedEvent?.Invoke(e); } public override void ViewDidLayoutSubviews() { base.ViewDidLayoutSubviews(); ViewDidLayoutSubviewsEvent?.Invoke(); } public override void ViewDidAppear(bool animated) { base.ViewDidAppear(animated); ViewDidAppearEvent?.Invoke(animated); } public override void ViewDidDisappear(bool animated) { base.ViewDidDisappear(animated); ViewDidDisappearEvent?.Invoke(animated); } public override void ViewWillTransitionToSize(CGSize toSize, IUIViewControllerTransitionCoordinator coordinator) { base.ViewWillTransitionToSize(toSize, coordinator); ViewWillTransitionToSizeEvent?.Invoke(toSize, coordinator); } } }
Custom renderer kullanmak zorunda olmanın yanında bir iyi haber ise şu. SlideOverKit sample larından aldığınız bir ios yada android rendererlarda sadece class isimlerini düzeltip başka bir customization yapmasanız bile proje çalışır hale gelecektir. Yani aslında tam da custom renderer yazıyor sayılmazsınız.
Android Custom Renderer kısmı
[assembly: ExportRenderer(typeof(ProfileView), typeof(ProfileViewRenderer))] namespace ConfinstaApp.Droid { public class ProfileViewRenderer : PageRenderer, ISlideOverKitPageRendererDroid { public Action OnElementChangedEvent { get; set; } public Action<bool, int, int, int, int> OnLayoutEvent { get; set; } public Action<int, int, int, int> OnSizeChangedEvent { get; set; } public ProfileViewRenderer (Context context) : base (context) { new SlideOverKitDroidHandler ().Init (this, context); } protected override void OnElementChanged (ElementChangedEventArgs e) { base.OnElementChanged (e); OnElementChangedEvent?.Invoke (e); } protected override void OnLayout (bool changed, int l, int t, int r, int b) { base.OnLayout (changed, l, t, r, b); OnLayoutEvent?.Invoke (changed, l, t, r, b); } protected override void OnSizeChanged (int w, int h, int oldw, int oldh) { base.OnSizeChanged (w, h, oldw, oldh); OnSizeChangedEvent?.Invoke (w, h, oldw, oldh); } } }
Evet tüm hikaye bu kadar. .NetConf 2018 de sunumunu yapmış olduğum ve yaklaşık 1 iş günümü almış olan (sadece ui olduğu için :)) bir app in, xamarin forms ile ve xamarin forms a yeni gelen özellikler ile de nasıl bir şey ortaya çıkarabildiğini gördük.
Ekranları bir hatırlayalım.
Xamarin.Forms özelinde faydalı örneklerle dolu olduğunu düşündüğüm bu Confinsta app in proje haline buradan ulaşabilirsiniz. Aynı şekilde aynı gün yapmış olduğum diğer sunum dosyaları ve projeler burada mevcut.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.
Xamarin.Forms ConfinstaApp Sample Bölüm 3
Selamlar,
Confinsta app in detaylarını incelemeye devam ediyoruz. Bu bölümde xamarin.forms un yeni gelen özellikleri ile de birlikte 1 gün gibi kısa bir sürede ne şekilde ui lar çıkartabileceğimizi örneklemeye çalıştığım Confinsta app de, kullanıcıların fotoğraflarının kimler tarafından beğenildiğini ve hangi fotoğraflarının beğenildiğini görecekleri ve kimlerin kendisini Follow ettiklerini görecekleri 2 tab lı sayfadan oluşan sayfamızı inceleyeceğiz.
Bu sayfa içerisinde kullandığım temel özellikler şöyle;
- Syncfusion TabView
- FlexLayout
- ListView, GroupedListView
- BindableSpan
gibi özellikler bulunuyor.
Sayfaların görüntülerini hatırlayalım.
Sayfanın en temel özelliği, parmak ile sağa sola swipe edilerek tabların geçişlerini de sağlayan Syncfusion ın TabView ı üzerine kurulu olması. syncfusion ın ChartBar ları dışında en çok kullandığım paketi bu paket. Bir çok uygulamada buna benzer swipe ile geçişi istenen tablı yapılar mevcut. Özellikle iOS native tarafta bile bunu yapmak için ayrı cocoaPod ihtiyaç duyacakken böyle bir yapıyı custom rendererlar ile yapmak çok akıl karı değil. Bu yüzden kullanmaya kaçınsam da, bazı durumlarda paralı paketleri kullanmak gerekebiliyor, özellikle zamanınız dar ise 🙂
Sayfa iki tab a ayrılmış durumda. Soldaki tab da kullanıcıların sizin resimlerinizden beğendiklerini listeliyoruz. Sağda ise sizi takip edilenler gösteriliyor. Özellikle sol taraftaki her bir kullanıcının altında “sizin şu resimleriniz beğendi” ile beraber resimlerin dinamil geldiğini görsem ve FlexLayout olmasa yine sinir olurdum. Ama bir önceki yazımda gördüğümüz gibi FlexLayout ile bu tarz ui lar çok basit hale geliyor.
Gelelim sayfanın xaml tarafına. Sayfada ki iki farklı ekranı da aslında aynı xaml dosyası içinde tanımlayabiliyoruz. Aslında tabii bunları ayrı ContentView lar olarak tanımlayıp TabView ın olduğu sayfada referanslarınıda verebilirdik (ilk yazıda Tabbed page template inde kullandığımız yapı gibi).
Sayfanın xaml tarafı şu şekilde.
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <ContentPage xmlns="http://xamarin.com/schemas/2014/forms" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2009/xaml" xmlns:tabView="clr-namespace:Syncfusion.XForms.TabView;assembly=Syncfusion.SfTabView.XForms" xmlns:controls="clr-namespace:ImageCircle.Forms.Plugin.Abstractions;assembly=ImageCircle.Forms.Plugin" x:Class="ConfinstaApp.Views.FeedActivityView"> <ContentPage.Content> <tabView:SfTabView VisibleHeaderCount="2" TabHeaderBackgroundColor="White" x:Name="mainTabView" Margin="0,20,0,0"> <tabView:SfTabItem Title="Following" TitleFontAttributes="Bold" TitleFontColor="Black" TitleFontSize="15"> <tabView:SfTabItem.Content> <StackLayout> <ListView x:Name="FollowingFeedListView" ItemsSource="{Binding FollowingItems}" SelectionMode="None" SeparatorVisibility="None" HasUnevenRows="true" RefreshCommand="{Binding LoadFollowingFeedListCommand}" IsPullToRefreshEnabled="true" IsRefreshing="{Binding IsBusy, Mode=OneWay}" CachingStrategy="RecycleElement"> <ListView.ItemTemplate> <DataTemplate> <ViewCell Appearing="ViewCell_Appearing"> <Grid RowSpacing="5" Padding="10"> <Grid.RowDefinitions> <RowDefinition Height="50"></RowDefinition> <RowDefinition Height="Auto"></RowDefinition> </Grid.RowDefinitions> <Grid.ColumnDefinitions> <ColumnDefinition Width="50"></ColumnDefinition> <ColumnDefinition Width="*"></ColumnDefinition> </Grid.ColumnDefinitions> <controls:CircleImage BorderThickness="2" BorderColor="#ab423f" WidthRequest="40" HeightRequest="40" Source="{Binding ProfileUrl}" Aspect="AspectFit" Grid.Row="0" Grid.Column="0"></controls:CircleImage> <Label LineBreakMode="TailTruncation" FontSize="Small" Grid.Column="1" Grid.Row="0" VerticalOptions="Center" TextColor="Black"> <Label.FormattedText> <FormattedString> <Span Text="{Binding Name}" FontAttributes="Bold" FontSize="Small"></Span> <Span Text=" liked some posts." TextColor="DarkGray" FontAttributes="None" FontSize="Small"></Span> </FormattedString> </Label.FormattedText> </Label> <FlexLayout x:Name="imagesLayout" Wrap="Wrap" JustifyContent="Start" Direction="Row" Grid.Row="1" Grid.Column="1"></FlexLayout> </Grid> </ViewCell> </DataTemplate> </ListView.ItemTemplate> </ListView> </StackLayout> </tabView:SfTabItem.Content> </tabView:SfTabItem> <tabView:SfTabItem Title="You" FontIconFontAttributes="Bold" TitleFontColor="Black" TitleFontSize="15"> <tabView:SfTabItem.Content> <StackLayout> <StackLayout> <ListView x:Name="AboutYouFeedListView" ItemsSource="{Binding GroupedItems}" SelectionMode="None" IsGroupingEnabled="True" GroupDisplayBinding="{Binding Key}" SeparatorVisibility="None" HasUnevenRows="true" RefreshCommand="{Binding LoadFollowingFeedListCommand}" IsPullToRefreshEnabled="true" IsRefreshing="{Binding IsBusy, Mode=OneWay}" CachingStrategy="RecycleElement"> <ListView.ItemTemplate> <DataTemplate> <ViewCell Appearing="ViewCell_Appearing"> <Grid RowSpacing="5" Padding="10"> <Grid.RowDefinitions> <RowDefinition Height="Auto"></RowDefinition> </Grid.RowDefinitions> <Grid.ColumnDefinitions> <ColumnDefinition Width="40"></ColumnDefinition> <ColumnDefinition Width="*"></ColumnDefinition> <ColumnDefinition Width="100"></ColumnDefinition> </Grid.ColumnDefinitions> <controls:CircleImage BorderThickness="2" BorderColor="#ab423f" WidthRequest="30" HeightRequest="30" Source="{Binding ProfileUrl}" Aspect="AspectFill" Grid.Column= "0"></controls:CircleImage> <Label LineBreakMode="TailTruncation" FontSize="Small" Grid.Column="1" VerticalOptions="Center" MaxLines="3" TextColor="Black"> <Label.FormattedText> <FormattedString> <Span Text="{Binding Name}" FontAttributes="Bold" FontSize="Small"></Span> <Span Text=" lstarted following you" TextColor="DarkGray" FontAttributes="None" FontSize="Small"></Span> </FormattedString> </Label.FormattedText> </Label> <Button BackgroundColor="#3893e8" TextColor="White" Text="Follow" CornerRadius="10" WidthRequest="80" HeightRequest="40" Grid.Column="2"></Button> </Grid> </ViewCell> </DataTemplate> </ListView.ItemTemplate> </ListView> </StackLayout> </StackLayout> </tabView:SfTabItem.Content> </tabView:SfTabItem> </tabView:SfTabView> </ContentPage.Content> </ContentPage>
aslında ana yapı şu şekilde; Bir adet SFTabView. Bunun içerisine iki adet SfTabItem. Bunların içerisinde de yukarıda görmüş olduğunuz gibi sanki bir ContentPage in Content tag ının içini doldurur gibi sayfamızın xaml kodlarını dolduruyoruz.
<tabView:SfTabView VisibleHeaderCount="2" TabHeaderBackgroundColor="White" x:Name="mainTabView" Margin="0,20,0,0"> <tabView:SfTabItem Title="Following" TitleFontAttributes="Bold" TitleFontColor="Black" TitleFontSize="15"> <tabView:SfTabItem.Content> </tabView:SfTabItem.Content> </tabView:SfTabItem> <tabView:SfTabItem Title="You" FontIconFontAttributes="Bold" TitleFontColor="Black" TitleFontSize="15"> <tabView:SfTabItem.Content> <StackLayout> </tabView:SfTabItem.Content> </tabView:SfTabItem> </tabView:SfTabView>
Sayfanın backend tarafına bakığımızda durum aşağıdaki gibi. Sadece yine anasayfadakine benzer bir trick kullanıyoruz. sayfadaki ListView ın ViewCell_Appearing event i içerisinde, sayfaya bind etmiş olduğumuz model in içerisindeki, o anda ki satıra denk gelen model içerisinde ki fotoğraf sayısı kadar dönüp, bir image oluşturup flexlayou un Children property sine ekliyoruz. Gerisini resimde görmüş olduğunuz gibi kaç satır ve sütunda göstereceğine kendisi karar veriyor.
[XamlCompilation(XamlCompilationOptions.Compile)] public partial class FeedActivityView : ContentPage { FeedActivityViewModel viewModel; public FeedActivityView () { InitializeComponent (); NavigationPage.SetHasNavigationBar(this, false); viewModel = new FeedActivityViewModel(); BindingContext = viewModel; } private void ViewCell_Appearing(object sender, EventArgs e) { if (sender is ViewCell cell) { if (cell.BindingContext is FollowingItemModel viewModel) { var flexLayout = cell.FindByName("imagesLayout"); if (flexLayout?.Children.Count == 0 && viewModel.IamgeUrls.Count > 0) { foreach (var url in viewModel.IamgeUrls) { flexLayout.Children.Add(new Image { Source = new UriImageSource { Uri = new Uri(url), CacheValidity = TimeSpan.FromDays(1), CachingEnabled = true }, WidthRequest = 40, HeightRequest = 40, Margin = new Thickness { Left = 5, Bottom = 0, Right = 0, Top = 5}, Aspect = Aspect.AspectFill }); } } } } } }
Sayfanın backendinde başka bir numara yok. Viewmodel e baktığımızda ise durum şöyle;
public class FeedActivityViewModel : BaseViewModel { public FeedActivityViewModel() { FollowingItems = new ObservableCollection(); AboutYouItems = new ObservableCollection(); LoadFollowingItems(); LoadAboutYouItems(); GroupedItems = AboutYouItems.GroupBy(x => x.GroupName); LoadFollowingFeedListCommand = new Command(() => { LoadMoreActivity(); }); } private void LoadMoreActivity() { if (IsBusy) return; IsBusy = true; LoadFollowingItems(); IsBusy = false; } private void LoadFollowingItems() { FollowingItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Ian Dooley", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/41.jpg", IamgeUrls = new List { "https://images.unsplash.com/photo-1539608170043-f55d83afe1c9?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=89a54fa339be3dde93fa137a213655c7&auto=format&fit=crop&w=1189&q=80", "https://images.unsplash.com/photo-1539604880233-d282d9bac272?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=902aa0705d67ac390c0170c68aa4907f&auto=format&fit=crop&w=1051&q=80", "https://images.unsplash.com/photo-1539593608687-ccae798ff3ba?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=abbf25cb0a9e3f706263ff5fa81bf9d9&auto=format&fit=crop&w=1051&q=80" } }); FollowingItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Christian Becker", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/81.jpg", IamgeUrls = new List { "https://images.unsplash.com/photo-1539553521736-053bd7e14cf5?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=debb88414bb2ee774ce6229a72adac17&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539547018184-e5b1ce85fb07?ixlib=rb-0.3.5&s=1358c21c9ecdbbd65dd2993958ee4021&auto=format&fit=crop&w=500&q=60" } }); FollowingItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Velizer Ivanov", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/69.jpg", IamgeUrls = new List { "https://images.unsplash.com/photo-1539572996946-c0665d491f04?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=3ed5d83abf5f65bfae42fec7c5e44dd2&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539550298564-8a06769aa728?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=5a3cdac18faf595762d48ac529233dd3&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539547018184-e5b1ce85fb07?ixlib=rb-0.3.5&s=1358c21c9ecdbbd65dd2993958ee4021&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539608170043-f55d83afe1c9?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=89a54fa339be3dde93fa137a213655c7&auto=format&fit=crop&w=1189&q=80", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", } }); FollowingItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Sam Dawson", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/20.jpg", IamgeUrls = new List { "https://images.unsplash.com/photo-1539607547234-e09cdb14d473?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=ccf5de3e1f25a87315d6201723d67d26&auto=format&fit=crop&w=500&q=600" } }); FollowingItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Simon King", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/57.jpg", IamgeUrls = new List { "https://images.unsplash.com/photo-1539602783210-221ffbec8280?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=4b5bf2be9796a2d7b9b005a7cbf28372&auto=format&fit=crop&w=500&q=60" , "https://images.unsplash.com/photo-1539602783210-221ffbec8280?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=4b5bf2be9796a2d7b9b005a7cbf28372&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539602783210-221ffbec8280?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=4b5bf2be9796a2d7b9b005a7cbf28372&auto=format&fit=crop&w=500&q=60" } }); FollowingItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Ian Dooley", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/23.jpg", IamgeUrls = new List { "https://images.unsplash.com/photo-1539587310936-afda09bd0dc7?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=daf5f114d2545336bcab3e53bc4568e1&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539602010674-1346135ab34e?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=eb91750f2ad63d82661fb76b0772d6fd&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539585173613-89e3967da7d5?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=18ea6cc3988589adb75af4d8fe57d959&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539547018184-e5b1ce85fb07?ixlib=rb-0.3.5&s=1358c21c9ecdbbd65dd2993958ee4021&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539608170043-f55d83afe1c9?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=89a54fa339be3dde93fa137a213655c7&auto=format&fit=crop&w=1189&q=80", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539547018184-e5b1ce85fb07?ixlib=rb-0.3.5&s=1358c21c9ecdbbd65dd2993958ee4021&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539608170043-f55d83afe1c9?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=89a54fa339be3dde93fa137a213655c7&auto=format&fit=crop&w=1189&q=80", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539547018184-e5b1ce85fb07?ixlib=rb-0.3.5&s=1358c21c9ecdbbd65dd2993958ee4021&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539608170043-f55d83afe1c9?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=89a54fa339be3dde93fa137a213655c7&auto=format&fit=crop&w=1189&q=80", "https://images.unsplash.com/photo-1539546978801-fbee5d0fe203?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=1f2df90670dbf90177e118ff434fd708&auto=format&fit=crop&w=500&q=60",} }); FollowingItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Christian Becker", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/41.jpg", IamgeUrls = new List { "https://images.unsplash.com/photo-1539608170043-f55d83afe1c9?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=89a54fa339be3dde93fa137a213655c7&auto=format&fit=crop&w=1189&q=80", "https://images.unsplash.com/photo-1539604880233-d282d9bac272?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=902aa0705d67ac390c0170c68aa4907f&auto=format&fit=crop&w=1051&q=80", "https://images.unsplash.com/photo-1539593608687-ccae798ff3ba?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=abbf25cb0a9e3f706263ff5fa81bf9d9&auto=format&fit=crop&w=1051&q=80" } }); FollowingItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Sam Dawson", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/81.jpg", IamgeUrls = new List { "https://images.unsplash.com/photo-1539553521736-053bd7e14cf5?ixlib=rb-0.3.5&ixid=eyJhcHBfaWQiOjEyMDd9&s=debb88414bb2ee774ce6229a72adac17&auto=format&fit=crop&w=500&q=60", "https://images.unsplash.com/photo-1539547018184-e5b1ce85fb07?ixlib=rb-0.3.5&s=1358c21c9ecdbbd65dd2993958ee4021&auto=format&fit=crop&w=500&q=60" } }); } private void LoadAboutYouItems() { AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Ian Dooley", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/41.jpg", GroupName = "Yesterday" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Christian Becker", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/81.jpg", GroupName = "Yesterday" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Velizer Ivanov", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/69.jpg", GroupName = "Yesterday" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Sam Dawson", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/20.jpg", GroupName = "This Month" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Simon King", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/57.jpg", GroupName = "This Month" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Ian Dooley", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/23.jpg", GroupName = "This Month" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Christian Becker", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/41.jpg", GroupName = "This Month" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Sam Dawson", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/81.jpg", GroupName = "This Month" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Simon King", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/57.jpg", GroupName = "This Month" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Ian Dooley", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/23.jpg", GroupName = "This Month" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Christian Becker", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/41.jpg", GroupName = "This Month" }); AboutYouItems.Add(new FollowingItemModel { Name = "Sam Dawson", ProfileUrl = "https://randomuser.me/api/portraits/women/81.jpg", GroupName = "This Month" }); } public ObservableCollection<FollowingItemModel> FollowingItems { get; set; } public ObservableCollection<FollowingItemModel> AboutYouItems { get; set; } public IEnumerable<IGrouping<string, FollowingItemModel>> GroupedItems { get; set; } public ICommand LoadFollowingFeedListCommand { get; set; } } public class FollowingItemModel { public string GroupName { get; set; } public string Name { get; set; } public string ProfileUrl { get; set; } public List IamgeUrls { get; set; } }
FollowintItems ve AboutYouItems adında iki adet ObservableCollection ımız var. Bunların içerisi bize gruplu data gösterirken yardımcı olması adına oluşturduğumuz bir sınıf ile dolu. Bu sınıf FollowingItemModel . Yukarıdaki gibi porpertyleri var. Bu propertyleri listview grouplu bir şekilde kullanmak istediğimiz de ilgili alanlara bind etmemiz yeterli oluyor.
ItemsSource=”{Binding GroupedItems}”
IsGroupingEnabled=”True”
GroupDisplayBinding=”{Binding Key}”
gibi. Constructor tarafında da linq sorgusu ile
GroupedItems = AboutYouItems.GroupBy(x => x.GroupName);
diyerek follow tarafına basacağımız itemları gruplamış oluyoruz. bu şekilde karşımıza resimdeki gibi sectionlara ayrılmış bir listview çıkıyor.
Ek olarak sadece ListView refresh olduğunda çağırdımız bir command imiz var. Bu command de ObservableCollection larımızı dolduran metodlarımızı çağırıyor bu kadar.
Bir sonraki yazımda uygulamanın detayları için son kısımlara değineceğiz. Herhangi bir ekran daki açılan kapanan menüler istediğimizde bunu en kolay ve hızlı bir şekilde nasıl yaparız buna bakacağız.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.